नाही पुन्हा कधी ही .... (डॉक्टरसाहेब येकडाव माफी करा)

आमची प्रेरणा अर्थातच डॉक्टरसाहेबांची ही सुंदर कविता

पहिलीच वेळ होती खाऊन (पादण्याची)
नाही पुन्हा कधीही तशी विसरावयाची .....

होतो हपापलेले अन ताट पक्वान्नाचे,
उपाशी अन पोटाला आस आमंत्रणाची,
रुजवात ती झाली रश्श्यातल्या नशेची,
थांबली नाही पुन्हा कधी ही .....

कुजबुजली माय कानी ही घंटा आपत्तीची,
शिर-शिर आतड्यातली, गळती प्रारंभाची,
हळूवार मग करानी सोडली गाठ नाडीची,
बांधली नाही पुन्हा कधीही .....

वस्त्रास भान सुटले, ना राहिली जगाची,
फुलला नगारा, नी संपली गरज लज्जेची,
फुटे बांध संयमाचा, रंगली कडा अंतर्वस्त्रांची,
लाज नुरली पुन्हा कधीही .....

आत्म्यास गवसली मग वाट आवरण्याची,
अदभुत जाणिवांचे अन भान विसरण्याची,
होवून तृप्त तरीही सदा अतृप्त राहण्याची,
नाही पुन्हा कधी ही .....

इरसाल म्हमईकर