Tuesday, October 19, 2010
चारोळी - ७
अलगद तुझ्याही नकळत
तु माझ्यासवे निघालीस...
मला सांग त्यानंतर
तु स्वतःची किती राहिलीस?
*********************************
जगण्यासाठी माणुस
कसकसले समझौते करतो
मृत्यु हिच खरी मुक्ती, तरी
नेमका त्यालाच टाळू पाहतो....
*********************************
स्वप्नपुष्पे उमलताना
मी पाहिलीच नव्हती
स्वप्ने माझी, माझ्याच
पहाटेने चुरगाळली होती...
*********************************
शब्द शब्द तोलताना
ओठ निर्जीव झाले
मौनाला अर्थ आला
अन डोळे ओलावले...
*********************************
उगीचच हाक मारली
वळणावर शेवटच्या वळताना...
जाणवली दुर्बलता शब्दांची
त्याक्षणी तूला गमावताना....
*********************************
ओठावर सुर होते
बोटावर ताल होते...
एक तू नव्हतीस तर
जगणे कसे बेताल होते....
*********************************
एकाक्ष असला
तरी तो काक आहे....
पिंडाला शिवण्यापुरता
तरी तो बाप आहे....
*********************************
पृथ्वीच्या पोटात
ज्वालामुखी दडलेला...
जणु सारा विखार
पृथेने पोटात लपवलेला...
*********************************
विशाल कुलकर्णी
तु माझ्यासवे निघालीस...
मला सांग त्यानंतर
तु स्वतःची किती राहिलीस?
*********************************
जगण्यासाठी माणुस
कसकसले समझौते करतो
मृत्यु हिच खरी मुक्ती, तरी
नेमका त्यालाच टाळू पाहतो....
*********************************
स्वप्नपुष्पे उमलताना
मी पाहिलीच नव्हती
स्वप्ने माझी, माझ्याच
पहाटेने चुरगाळली होती...
*********************************
शब्द शब्द तोलताना
ओठ निर्जीव झाले
मौनाला अर्थ आला
अन डोळे ओलावले...
*********************************
उगीचच हाक मारली
वळणावर शेवटच्या वळताना...
जाणवली दुर्बलता शब्दांची
त्याक्षणी तूला गमावताना....
*********************************
ओठावर सुर होते
बोटावर ताल होते...
एक तू नव्हतीस तर
जगणे कसे बेताल होते....
*********************************
एकाक्ष असला
तरी तो काक आहे....
पिंडाला शिवण्यापुरता
तरी तो बाप आहे....
*********************************
पृथ्वीच्या पोटात
ज्वालामुखी दडलेला...
जणु सारा विखार
पृथेने पोटात लपवलेला...
*********************************
विशाल कुलकर्णी
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment