Thursday, December 23, 2010

माझं काय?

शुभांगी कुलकर्णी यांची "फिरूनी पुन्हा" हि कथा आणि तिथली साधक-बाधक चर्चा वाचली. माझ्या मनात उभा राहीलेला प्रश्न....

हुश्श...
संपलं एकदाचं... (?)
सकाळची गडबड...
ते धावत धावत सात पंचविसची लोकल पकडणे...
चौथ्या सीटसाठीची रोजची भांडणं...
नंतर बसमधले ते साळसुद स्पर्श...
.....
.....
रोजचा लेटमार्क...
बॉसची कुजकट बोलणी,
सहकार्‍यांच्या कुत्सित नजरा...
नवर्‍याचा मतलबी असहकार ...
मग तेच ते सो कॉलड त्याग...(?)
एक उपाय (?)....नोकरीचा राजिनामा...
करियरची इतिश्री..... !
.....
........
...........
ये रे माझ्या मागल्या ...
नाष्टा, स्वयंपाक,
नवर्‍याचा-मुलांचा डब्बा,
सासुबाईंची क्वचित मामंजींची आजारपणे...
कर्तव्यपरायण गृहिणी.....
सगळेच खुश...
ते ही आणि...
माझ्यातली बायको, आई, सुन सगळेच.....!
....
.....
पण मी....?
माझं काय ?


विशाल कुलकर्णी

2 comments:

  1. जबरदस्त विशाल, शुभांगी कुलकर्णींच्या कथेला दिलेली इतकी सुंदर दाद कुठेच नसावी! किंबहुना ती कथाच तुम्ही कवितेच्या स्वरुपात मांडलीये असं वाटतं...

    ReplyDelete
  2. मन:पूर्वक आभार आदित्यजी :)
    माझे प्रयत्न सार्थकी लागले.

    ReplyDelete