tag:blogger.com,1999:blog-64878055482409450082024-03-14T03:22:57.779-07:00माझी सखीविशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.comBlogger398125tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-62318765949085841102023-09-16T02:52:00.002-07:002023-09-16T02:52:45.750-07:00बरेच काही ...<p> बरेच काही...</p><p><br /></p><p>बरेच काही दडले आहे</p><p>बंद बोलक्या दारामागे</p><p>किती पसारे प्रश्नांचेही</p><p>बंद मुग्धश्या मौनामागे </p><p><br /></p><p>बरेच काही घडले आहे</p><p>स्तब्ध थांबल्या काळामागे</p><p>किती पिसारे आठवणीचे</p><p>सुप्त कोवळ्या स्वप्नांमागे</p><p><br /></p><p>बरेच काही अडले आहे</p><p>शुष्क ओलसर ओठांमागे</p><p>किती किनारे भावनदीचे</p><p>मौन साधल्या डोळ्यांमागे</p><p><br /></p><p>पुन्हा नव्याने जडले आहे</p><p>वेड अनोखे जगण्यामागे</p><p>पुन्हा सुखांचे गांव नव्याने</p><p>तुझ्या बोबड्या बोलांमागे </p><p><br /></p><p>© विशाल विजय कुलकर्णी</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-24957868539653261922022-12-19T08:36:00.003-08:002022-12-19T08:36:42.792-08:00राहून गेले ...<p> बोललो ना मोकळ्याने सांगणे राहून गेले</p><p>जन्म सरता आकळे उपभोगणे राहून गेले</p><p><br /></p><p>पाखरांशी बोलतो अन हासतो वेडा सुखाने</p><p>पण स्वतःशी बोलणे समजावणे राहून गेले</p><p><br /></p><p>बुद्ध कोणी माणसाला प्रेम कां देवून गेला?</p><p>बद्ध या भिंतीत जगणे वाहणे राहून गेले</p><p><br /></p><p>आर्त विश्वाचे जगाला सांगतो समजावतो मी </p><p>रोप सुकले अंगणी गोंजारणे राहून गेले</p><p><br /></p><p>पडझडी त्या कोवळ्या रात्रीत एका सोसलेल्या</p><p>पेलतो ओझे क्षणांचे स्फुंदणे राहून गेले</p><p><br /></p><p>थांब थोडे ऐक आता गीत माझे एकट्याचे</p><p>शब्द अडले आज ओठी बोलणे राहून गेले</p><p><br /></p><p>© विशाल कुलकर्णी (१९.१२.२०२२)</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-49049753571738362422022-08-12T05:54:00.003-07:002022-08-12T05:54:34.698-07:00मी झेंडा घेतला नाही...<p> संदीप खरेंची क्षमा मागून...</p><p><br /></p><p>आमची प्रेरणा : मी मोर्चा नेला नाही आणि... ते सांगायलाच हवं का?</p><p><br /></p><p>मी झेंडा घेतला नाही, मी लालसिंग पाहिला नाही</p><p>मी फेसबुकवर ही साधी, कधी पोस्ट टाकली नाही</p><p><br /></p><p>भवताली भंगार-चाळे, पॉपकॉर्न घेवून बसताना</p><p>कुणी पोस्टीतून चिडताना, कुणी कमेंटून पिडताना</p><p>मी तटस्थ राहूनी भिजलो, कुंपणावर बसुनी जेव्हा</p><p>शिव्या द्यावया देखिल, कुणी मला निवडले नाही</p><p><br /></p><p>संन्यस्त खोड मी आहे, मूळ फांद्या वठल्या जेथे</p><p>राजकारणात पकला गेलो, गुर्मीत झाडले कपडे</p><p>पण पोस्टीतून कुठलीही, चिडल्याची चिन्हे नाही</p><p>कुणी निषेध केला नाही, बॉयकॉटही केला नाही</p><p><br /></p><p>फसलेला लालसिंग चढ्ढा, ते बटबटीतसे डोळे</p><p>सत्ता पाहुनी फिरती ईडी तोफेचे गोळे</p><p>मी शिवसेनेला भ्यालो, मी बीजेपीला भ्यालो</p><p>मी मनात ही काकांशी, कधी पंगा केला नाही</p><p><br /></p><p>मज जन्म दुसरा मिळता, मी शब्द जाहलो असतो</p><p>मी असतो जर का शाई, तर थिजून गेलो असतो</p><p>मज लिहिता लिहिता कोणी, चिडले तडफडले नाही</p><p>मी क्रिटिक झालो नाही, मी भक्तही झालो नाही</p><p><br /></p><p>मी झेंडा घेतला नाही, मी लालसिंग पाहिला नाही</p><p>मी फेसबुकवर ही साधी, कधी पोस्ट टाकली नाही</p><p><br /></p><p>-- जूनाच इडंबनकार इरसाल सोलापूरकर</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-45765267284177409962022-07-04T07:47:00.000-07:002022-07-04T07:47:02.083-07:00पावसाळा <p> पावसाळा</p><p><br /></p><p>शोधतो आहे कधीचा आतला मी पावसाळा</p><p>शोधताना मग स्वतःला मीच होतो पावसाळा</p><p><br /></p><p>मी उन्हाची साथ नाही आजही बघ सोडलेली </p><p>कोणत्या वळणावरी मज भेटलेला पावसाळा?</p><p><br /></p><p>दिवस सरतो, रात्र होते, स्वप्न ओले जीव पाहे </p><p>मात्र त्या डोळ्यात का हो, थांबलेला पावसाळा?</p><p> </p><p>विरघळावे मळभ सारे दंभ सगळा ओघळावा</p><p>स्पर्शतो गात्रांस साऱ्या आर्जवी मग पावसाळा</p><p><br /></p><p>वृक्षगर्भी तेज हिरवे सोनपिवळा वर्ख ल्याले </p><p>झिरपला आनंद बनुनी लाघवी बघ पावसाळा</p><p><br /></p><p>© विशाल कुलकर्णी </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-56263301958419776522022-07-04T07:44:00.005-07:002022-07-04T07:44:48.065-07:00आगमन आनंदाचे<p> </p><p>जलद काळे नीळेसावळे </p><p>झाडे वेली निर्झर ओले</p><p>ओलेती नक्षी गुलबक्षी</p><p>क्षितिजावरती रंग पसरले</p><p><br /></p><p>वाट पाहते धरा सावळी </p><p>अधोवदन ती सखी बावरी</p><p>दंवबिंदूचे गंध कपाळी</p><p>ल्याली हिरवा साज लाजरी</p><p><br /></p><p>रंगबावरी वसुधा पाहून</p><p>क्षणात हळवे नभ ओघळले</p><p>गवतफुलांची गाली लाली</p><p>मृदगंधाचे झरे उसळले</p><p><br /></p><p>मी ती पाऊसवेडी नदी</p><p>मी श्रावणातला निर्झर तो</p><p>अंगोपांगी ओज सुखाचे</p><p>दुःखाचे अस्तित्व विसरतो</p><p><br /></p><p>तो येता रंगाची उधळण</p><p>शेले हळव्या हिरवाईचे</p><p>सुखलोलुप मग होते काया</p><p>आगमन ओले आनंदाचे</p><p><br /></p><p>© विशाल कुलकर्णी</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-66596821315149355452022-04-27T20:15:00.002-07:002022-04-27T20:15:21.841-07:00हायकू - १<p>पंख छाटले</p><p>उडे आभाळी पक्षी</p><p>मनोवेगाने!</p><p>***********</p><p>मुक्त पाखरु</p><p>निरोप द्याया येती</p><p>अतृप्त कोणी!</p><p>************</p><p>रात्र सरली </p><p>अंधार उजळला</p><p>स्वप्न संपले!</p><p><br /></p><p>विशाल ...</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-61911506395844795012022-04-27T20:13:00.000-07:002022-04-27T20:13:01.311-07:00स्थिर<p> </p><p><br /></p><p>चालले रे आयुष्य पुढे, जग बोलले हसुनी </p><p>तू थांबला कसा रे, होता तिथेच अजुनी ?</p><p><br /></p><p>ना खंत मला याची, की होतो तिथेच आहे</p><p>वटवृक्ष मी चिरंतन, मी आकाशा स्पर्शू पाहे</p><p><br /></p><p>तिष्ठतो युगानुयुगे, मी पांथस्था देतो छाया</p><p>शांत होतसे दाह जगाचा, शितल हो काया</p><p><br /></p><p>हा अंत नसे मित्रा, जाहलो आहे स्थिर इथे</p><p>हा विराम नाही, हो प्रारंभ नव्या युगाचा इथे </p><p><br /></p><p>जग जगते स्वांत-सुखास्तव जात राहते पुढे</p><p>हात द्यावया मदतीचा, पाऊल माझे सदा पुढे</p><p><br /></p><p>विशाल उवाच...</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-48490369046648227972022-04-27T20:09:00.005-07:002022-04-27T20:09:53.230-07:00वो आयेगी ... जरूर !<p> </p><p>पश्चिम की तरफसे आती</p><p>गर्म हवा की नर्म थपेड़े</p><p>बार-बार बंद खिड़कियों पर</p><p>दस्तक देती रही...</p><p>जैसे पूछती हों,</p><p>वो आयी ... ,? के नहीं ?</p><p><br /></p><p>खिडकीसे सटी मेज के किनारे</p><p>मैं चुपचाप बैठा रहा...</p><p>बैठा रहा !</p><p>कुछ कह न सका तो</p><p>यूँ ही बडबडाता रहा...</p><p>जैसे खुदही को आश्वस्त करता रहा</p><p>वो आयेगी... आयेगी वो !</p><p><br /></p><p>आयेगी, आज नही तो कल</p><p>मिट्टी की वो सौंधी सी खुशबू</p><p>पंछी फिरसे गायेंगे </p><p>तराने खुशियों भरे</p><p>व्याकुल हो उठेगी धरा</p><p>मिलन को गगनके</p><p>और पुकारेगी बांछे खोलके</p><p>नदिया सुखी हुई..</p><p>गाने लगेंगे झरने, धरती की..</p><p>व्याकुलता संजोकर</p><p>वो आयेगी जरूर..!</p><p><br /></p><p>फिर निकलूंगा मैं भी...</p><p>अपना छाता लेकर</p><p>वो मुझपे हँसेगी और...</p><p>मैं छुपा लूंगा </p><p>अपना छाता किसी तरह,</p><p>हँसते हँसते बरसने लगेंगे मोती</p><p>उसकी बूंदों को छूकर, अपने भिगे हुए </p><p>बालोंको संभालता हूवा</p><p>मैं भी हँस दूंगा खुद पर</p><p>फिर कहूँगा उन हवाओं से</p><p>देखो...</p><p>वो आ गयी ! </p><p><br /></p><p>© विशाल कुलकर्णी </p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-14807106173602545302022-04-27T20:08:00.002-07:002022-04-27T20:08:15.006-07:00तिनोळी - हिंदी<p>कभी जिंदगी से पूछ कर देखो</p><p>मौत के मायने ...</p><p>मौत से बगैर जिंदगी, जिंदगी नहीं होतीं!</p><p>************</p><p>ऐ जिंदगी, </p><p>कुछ देर तो ठहर..</p><p>मै भी, अपनी जिंदगी जी लू |</p><p>************</p><p><br /></p><p><br /></p><p>विशाल उवाच...</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-56908025585849339232022-04-12T07:08:00.007-07:002022-04-12T07:08:59.500-07:00ठीक आहे ...<p> अलिप्त </p><p><br /></p><p>मात्र थोडे हासलो मी, ते म्हणाले ठीक आहे</p><p>दुःख माझे व्यक्त केले, ते म्हणाले ..., ठीक आहे!</p><p><br /></p><p>काळजावर दगड ठेवुन, स्वप्न ओले ठेचले मी</p><p>आरसा नाराज झाला, ते म्हणाले ठीक आहे</p><p><br /></p><p>कोणता तो गाव होता, डोंगराच्या पायथ्याला</p><p>दरड पडली श्वास सरले, ते म्हणाले ठीक आहे</p><p><br /></p><p>वाढता उन्ह थांबला तो, झाड पाहुन सावलीचे</p><p>वीज पडली राख झाली, ते म्हणाले ठीक आहे</p><p><br /></p><p>जगरहाटी सुरुच राहे, कोण येते कोण जाते?</p><p>चक्र ना थांबे कधीही, ते म्हणाले ठीक आहे</p><p><br /></p><p>काळ तो दारी उभा घेवून जाण्या पैलतीरा</p><p>श्वास सरता समय थांबे, ते म्हणाले ठीक आहे</p><p><br /></p><p>विशाल कुलकर्णी </p><p><br /></p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-65100972652712131992022-04-12T07:07:00.005-07:002022-04-12T07:07:30.611-07:00इल्तिज़ा<p> कुछ पन्ने, अधखुले...</p><p>भूली बिसरी यादोंके</p><p>हमने लौटाये थे </p><p>अपनी ही</p><p>ख़स्ता-हाल जिन्दगी को</p><p>के सहेजकर रखना</p><p>हो सके तो ..</p><p>हो सकता है </p><p>बुढापे में काम आ जाएं !</p><p><br /></p><p>विशाल उवाच...</p><div><br /></div>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-76679973648317625752022-04-12T07:06:00.003-07:002022-04-12T07:06:17.116-07:00गुमसुम<p> घाटी के किसी..,</p><p>अनजान हिस्से में</p><p>जुगनुओ के मेले </p><p>ठंडे पडे है</p><p>जहाँ जमघट लगते थे</p><p>पंछीयों के...</p><p>वहां, बिलकुल वहीं..</p><p>ढलान के किसी मोड पर</p><p>सन्नाटे के आगोश में</p><p>सदियो से एक चाँद,</p><p>गुमसुम सा बैठा है l</p><p>कहतें है..</p><p>आजकल उसकी,</p><p>रात के निगेहबानोंसे</p><p>कुछ खास बनती नहीं </p><p>जबसे...</p><p>चाँदनी उससे रूठी हुयी है |</p><p><br /></p><p>विशाल कुलकर्णी</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-28592958855297699572022-02-24T08:30:00.004-08:002022-02-24T08:30:38.901-08:00मोकळा पण मुक्त नाही...<p>मोकळा पण मुक्त नाही</p><p>मी तरी आसक्त नाही</p><p><br /></p><p>शब्द आतुर ओघळाया</p><p>जाहलो पण व्यक्त नाही</p><p><br /></p><p>देव, श्रद्धा, धर्म, भक्ती..</p><p>मान्य; पण मी 'भक्त' नाही</p><p><br /></p><p>सांगतो मी गुज मनीचे</p><p>भाव आहे 'सुक्त' नाही </p><p><br /></p><p>वाढते वय रोज केवळ</p><p>लोक म्हणती पोक्त नाही</p><p><br /></p><p><br /></p><p>विशाल उवाच...</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-61457376853530077592021-05-08T18:17:00.004-07:002022-02-22T03:05:27.406-08:00तेव्हाही ...<p><br /></p><p>तुझ्या असण्याचे संदर्भ</p><p>पानोपानी आढळताहेत अजूनही</p><p>वहीभर विखुरलेली मोरपिसे</p><p>सापडत राहतात अजूनही...</p><p><br /></p><p>प्रत्येक पाऊलखुणेपाशी ,</p><p>मी अडखळतो पुन्हा-पुन्हा</p><p>ते दिवस, ते क्षण आणि ...</p><p>अंगभर रुजलेले ते स्निग्ध स्पर्श</p><p>रोमांच म्हणू की शहारा </p><p>पण मी उजळून निघतो अजूनही ...</p><p><br /></p><p>जाते म्हणून निघालीस खरी</p><p>पण तुझ्या पदराचा शेव</p><p>माझ्या केसात अडकलेला</p><p>पुढे जाताना अगदी</p><p>मागे वळूनही पाहिले नाहीस खरे.</p><p>माझी नजर मात्र तुझ्या,</p><p>सावलीवर अडकलेली अजूनही ....</p><p><br /></p><p>मी असेन अथवा नसेनही </p><p>तू आहेस माझ्यातच गुरफटलेली</p><p>मनभर गोंदलेल्या तुझ्या पाऊलखुणा</p><p>ताज्या आहेत आणि राहतील ....</p><p> तेव्हाही !</p><p><br /></p><p>विशाल कुलकर्णी</p><p><br /></p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-87817629517176306962021-04-10T08:49:00.003-07:002021-04-10T08:50:27.879-07:00भावानुवाद - Lord Byron<p> </p><p dir="ltr">When the leaves dance,and A new wind blows..!💚<br />
When the birds sing,and A new song is composed..!💚</p>
<p dir="ltr">When deep within the rivers of my soul,I begin to hear the approaching sea..!💚<br />
I pause and bask in sweet unity.💚<br />
I cannot bear but to see💚<br />
The unshakeable connection to Everything around me..!💚</p>
<p dir="ltr">“There is a pleasure in the pathless woods,<br />
There is a rapture on the lonely shore,</p>
<p dir="ltr">There is society, where none intrudes,<br />
By the deep sea, and music in its roar:<br />
I love not man the less, but Nature more”</p>
<p dir="ltr">- Lord Byron</p><p dir="ltr"><br /></p><p dir="ltr">स्वैर भावानुवाद ...</p><p dir="ltr"><br /></p>
<p dir="ltr">नाचती पाने फुले अन वाहती जेव्हा वारे नवे<br />
किलबिल करती पक्षी, अन गीत ये जन्मा नवे</p>
<p dir="ltr">आत्मनदीच्या गर्भातुनी येता गाज सागराची कानी,<br />
मी थांबतो क्षणभरी सुखाने मग स्वच्छन्द पहुडतो सुखे धरेवर<br />
ते जुळती मनाचे बंध चिरंतन चराचराशी नवे.</p>
<p dir="ltr">त्या वनराईतुन घनगर्द बघ आनंद बहरला किती,<br />
ब्रह्मानंदी लागे टाळी मग निःशब्द किनाऱ्यावरी.</p>
<p dir="ltr">एकांती सृष्टीत त्या सागरगर्भी सुखसंगीत वसे<br />
विसरूनी मानव्य मग निसर्गाशी मम प्रीत जडे</p>
<p dir="ltr">स्वैर भावानुवाद - विशाल कुलकर्णी (<a href="tel:09042021">०९.०४.२०२१</a>)<br />
</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-67118546874573879222020-10-15T07:29:00.006-07:002020-10-15T07:29:40.369-07:00लाडू ....<p> लाडू</p><p><br /></p><p>डोळा पाणी भरून वाहावे</p><p>हसता कोणी वळून पाहावे</p><p>लेक लाडकी रूसूनी बसता </p><p>बाबाने नकळत व्याकुळ व्हावे </p><p><br /></p><p>लट केसांची भाळावर अडली</p><p>अन गुलाब गाली फुगून बसली</p><p>बाबाला पडतो प्रश्न नेहमी </p><p>राजकुमारी का रूष्ट जाहली?</p><p><br /></p><p>रोज सकाळी मी उठण्यापूर्वी</p><p>अन हळूच गाली हसण्यापूर्वी</p><p>निघूनी जातो बॅग घेवूनी</p><p>तो गेला हे मज कळण्यापूर्वी</p><p><br /></p><p>ती उठते तेव्हा घरभर फिरते</p><p>मग बाबा बाबा करत शोधते</p><p>बाबा नच दिसता डोळे भरती</p><p>लाडू आईच्या कुशीत शिरते</p><p><br /></p><p>चांदोबा मामा दिसताच नभी </p><p>रुसवा सारा आवरून अवघी</p><p>बाबा दिसण्याची वाट पहाते</p><p>मग सायंकाळी खिडकीत उभी</p><p><br /></p><p>बाबा दिसता मग फुगवा सरतो</p><p>अन मम्माचाही चेहरा फुलतो</p><p>बाबा दिसता ती खुशीत येते</p><p>लेक लाडकी मग खुदकन हसते</p><p><br /></p><p>© विशाल कुलकर्णी</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-9808222646239084882020-10-13T00:33:00.005-07:002022-06-11T01:56:08.453-07:00अनंता ...<p>तुझे सांगणेच पुन्हा खरे झाले</p><p>खऱ्याने वागणे बोचरे झाले</p><p>खोटे उगा बोलायचे कुणाला?</p><p>उसासे माझे मला पुरे झाले</p><p><br /></p><p>नको आवरु संभ्रमाचे पसारे</p><p>किती या दिशांचे फसवे इशारे</p><p>फुकाचे दिलासे शोधी कशाला?</p><p>नको ना पुन्हा धुसराचे किनारे</p><p><br /></p><p>अकस्मात कोणा नदीच्या तीरी</p><p>उदास वाजते हरिची बासरी</p><p>उगा दाटती कंढ उरी कशाला?</p><p>आता मौन होते पुन्हा वैखरी</p><p><br /></p><p>जगाचे भुलावे पुरे हो आता</p><p>जरा वास्तवाचे द्या दान आता</p><p>असे दाटले तम दारी कशाला?</p><p>अता आवरा आशंका अनंता !</p><p><br /></p><p>© विशाल कुलकर्णी</p><p><br /></p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-39003195938396403082020-10-13T00:31:00.005-07:002020-10-13T00:31:43.421-07:00गाणे ...<p> </p><p>भल्या पहाटे रावे उठती </p><p>गाणे आनंदाचे गाती</p><p>सुर लेवून येतो पाऊस</p><p>चंदनगंधित होते धरती</p><p><br /></p><p>खुल्या अंबरी चांदणन्हाणी</p><p>ओलेती मुग्ध रातराणी</p><p>चिंब चांदणगंधित पाऊस</p><p>चंद्र गातसे कुठली गाणी ?</p><p><br /></p><p>हर्षित होती मुक्त काजवे</p><p>तेजाचे ते उन्मुक्त थवे</p><p>बरसते मन होते पाऊस</p><p>वाहुन जाय अंधार त्यासवे </p><p><br /></p><p>सावीच्या किरणांतुन कोणी</p><p>तेजाचे घट मिरवत राणी</p><p>उजळतो तेजाने पाऊस </p><p>सुखे छेडतो आनंद गाणी</p><p><br /></p><p>© विशाल विजय कुलकर्णी</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-40450836755915411482020-09-29T08:22:00.005-07:002020-09-29T08:22:46.039-07:00ये सखये...<p> </p><p><br /></p><p>रात्रीस चांदण्याने</p><p>ओजाचे दान द्यावे</p><p>येता दिवस नवा</p><p>तुज नाव मम स्मरावे</p><p><br /></p><p>त्या धुंद निर्झराचा </p><p>गंधाळल्या नभाचा</p><p>श्वासास गंध यावा </p><p>धुंदावल्या मिठीचा</p><p><br /></p><p>तू भेटशी नव्याने </p><p>मी ही नवाच आहे</p><p>नात्यास रंग यावा </p><p>वेडावल्या जुईचा</p><p><br /></p><p>विसरून वेदनेला</p><p>तृप्त ह्रदय व्हावे</p><p>सुप्त जाणिवांना</p><p>प्रेमाचे पंख फुटावे</p><p><br /></p><p>तू चुंबशील का गे</p><p>श्वासांस धुंद ओल्या</p><p>स्वप्नांस मोह व्हावा </p><p>ओलावल्या दिठीचा</p><p><br /></p><p>हलकेच तू स्मरावे</p><p>गाणे पुन्हा सुखांचे</p><p>तुजला विसर पडावा </p><p>त्या सुप्त आसवांचा</p><p><br /></p><p>ही घडी वयात येता</p><p>मग आमंत्रणे सुखांची</p><p>आनंद मग पहावा </p><p>या नादावल्या मनाचा</p><p><br /></p><p>मग तृप्त अंतराला </p><p>हळवे उधाण यावे</p><p>हॄदयास स्पर्श व्हावा</p><p>प्रितीच्या मोरपिसाचा </p><p><br /></p><p>ये सखये पुन्हा नव्याने</p><p>हे स्वप्न नवे जोजवू</p><p>ओल्या मिठीत पुन्हा..</p><p>मल्हार आज जागवू !</p><p><br /></p><p>© विशाल कुलकर्णी</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-35276590254105114212020-09-17T06:59:00.008-07:002020-09-17T06:59:59.023-07:00गर मुहब्बत न होती आपसे !<p> क्यां करते गर मुहब्बत न होती आपसे</p><p>तरसते हुस्न की तारीफ को आपके...</p><p> गर मुहब्बत न होती आपसे !</p><p><br /></p><p>न ढाया करो जुल्म इतना भी सनम हमपर</p><p>तड़प उठती सैकड़ो कश्मकशे यूंही</p><p> गर मुहब्बत न होती आपसे !</p><p><br /></p><p>जान लेती है महक आपके खुले बालोंकी </p><p>कसक दिल की दबा देते दिलही में </p><p> गर मुहब्बत न होती आपसे !</p><p><br /></p><p>इक बार मुसकुरा दो , चाहे होटोमेंही हो</p><p>यूँही कत्ल हो जाएंगे तीर-ए-नजरसे</p><p> </p><p>बस्स मुहब्बत जो है आपसे !</p><p><br /></p><p>विशाल ... </p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-80561160629975230902020-09-17T06:57:00.003-07:002020-09-17T06:57:24.837-07:00प्रियेस ...<p> </p><p><br /></p><p>कसा गंध ओला तुझ्या कुंतलांचा मिसळला अगा गात्रांत माझ्या</p><p>सखे बंध कसला कुण्या जाणिवांचा स्पर्शला जणू गात्रांस माझ्या</p><p><br /></p><p>कसे गुंतले श्वास श्वासात ओल्या थांबले किती ओठांत माझ्या</p><p>पुन्हा आठवावे तुझे ते उसासे बिलगणे तुझे ओठांस माझ्या</p><p><br /></p><p>पुन्हा पापण्यांचे तुझ्या ते बहाणे पुन्हा यार फसवे स्पर्श ओले</p><p>उगा चांदण्याचे किती ते तराणे पुन्हा आज ओठी तुझे नाव आले</p><p><br /></p><p>जिथे सत्य स्वप्नात गुंतावयाचे तिथे भास सारे विरघळावे</p><p>तुझा हात हातात येताच माझे सखे विश्व अवघे सावरावे</p><p><br /></p><p>--- विशाल कुलकर्णी</p><p><br /></p><p><br /></p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-73496641415950287272020-09-17T06:55:00.003-07:002020-09-17T06:55:59.453-07:00मुंबईचा पाऊस<p> </p><p dir="ltr"><br />
मुंबईचा पाऊस आजकाल पावसासारखा येत नाही<br />
क्लाऊड असतात पण त्यांना लाऊड होता येत नाही</p>
<p dir="ltr">पूर्वी पाऊस आला की ...,<br />
खिडकीच्या कडेवर बेडूक दिसायचे<br />
छताच्या पन्हाळ्याला<br />
पावसाचे दोर लोंबायचे<br />
अंगणातल्या पिंपळावर<br />
हिरव्यागार पालवीचे वेल चढायचे<br />
सरसरणाऱ्या वाऱ्याचे बोल परसात घुमायचे</p>
<p dir="ltr">पूर्वी पाऊस आला की..<br />
संदुकीतल्या छत्र्या बाहेर यायच्या<br />
छत्रीतल्या जोड्या मरीनड्राईव्हला दिसायच्या<br />
दप्तराची ओझी आईबाबाच्या हाती देवून<br />
पावसाच्या पाण्यात पिलांच्या टोळ्या रमायच्या,</p>
<p dir="ltr">पाऊस येतो आजही .., बदाबदा !<br />
पण आजकाल कोसळत नाही<br />
घरंगळतो बंद गिरण्यांच्या थंड भिंतीवरुन , <br />
पण का कोण जाणे...<br />
... पूर्वीसारखा सोसवत नाही !<br />
छत्र्या हरवल्यात ..<br />
कधीच..., विंडचिटरच्या गर्दीत<br />
आता पाऊससुद्धा ...<br />
कॉन्क्रीटच्या जंगलात हरवतो<br />
इथे वाराच कसाबसा ट्रॅफ़िकमधुन वाट काढतो</p>
<p dir="ltr">आता पावसाच्या डबऱ्यातुन उड्या मारत<br />
मित्रांच्या अंगावर पाणी उडवणे नाही.<br />
एकाच छत्रीत ...<br />
पावसाला फसवत...<br />
दोघांनी भिजणे तर नाहीच नाही.</p>
<p dir="ltr">आज पाऊस फक्त...<br />
.... मिठीच्या नाल्यातून तुंबतो<br />
गटारातून, सबवेतुन साचतो आणि रेल्वेरुळावर रूळतो...<br />
क्वचित रुजतोही !<br />
पण तरीही ईथला पाऊस जीवंत आहे<br />
कारण आजही तो मुंबईकराच्या मनातून जागतो<br />
आजही त्याच्या स्वप्नातून नांदतो<br />
कधी आनंदाने तर कधी दुःखाने...<br />
त्याच्या डोळ्यातून बरसतो...</p>
<p dir="ltr">पाऊस नाही बरसत आजकाल पावसासारखा<br />
पण मुंबईतला पाऊसवेडा....<br />
त्याला आजही पावसासारखाच समजतो. </p>
<p dir="ltr">© विशाल कुलकर्णी<br />
<a href="tel:15062019">१५-०६-२०१९</a><br />
</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-6121697892343424132020-09-17T06:53:00.006-07:002022-06-11T01:56:52.732-07:00ओढ<p> शेकडो मैलाच्या </p><p>अंतरावरुन</p><p>साद घालणारा</p><p>प्रियेच्या </p><p>देहाचा तो गंध !</p><p><br /></p><p>मागच्या भेटीत, तिच्या..</p><p>स्पर्शाने मोहरलेला मी</p><p>आणि माझ्या भेटीने...</p><p>बहरुन आलेली </p><p>तिची हिरवीगार काया !</p><p><br /></p><p>नक्की कुठल्या कोण जाणे</p><p>पण कुठल्यातरी,</p><p>एका बेसावध क्षणी</p><p>मीच ...</p><p>पाऊस झालो.</p><p>आणि अचानक,</p><p>ती अनामिक ओढ ...</p><p>माझ्या थेंबाथेंबात रुजायला लागली</p><p><br /></p><p>© विशाल कुलकर्णी</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-20357921806583600022020-09-17T06:52:00.004-07:002020-09-17T06:52:44.272-07:00तसाच आहे ...<p> तसाच...</p><p><br /></p><p>तो मार्ग बंद अजुनी </p><p>होता तसाच आहे</p><p>वेडेपणा मनाचा </p><p>होता तसाच आहे</p><p><br /></p><p>आश्वस्त जाणिवांची </p><p>सोबत उरी असावी </p><p>पट सुप्त आठवांचा </p><p>अजुनी तसाच आहे</p><p><br /></p><p>नक्षत्र कोणते ते</p><p>डोळ्यात दाटलेले</p><p>पाऊस आसवांचा</p><p>संतत तसाच आहे</p><p><br /></p><p>भाळावरी कुणाच्या</p><p>आभाळ टेकलेले</p><p>ओझे कशाकशाचे</p><p>त्रागा तसाच आहे</p><p><br /></p><p>भेटीस रोज येतो</p><p>भुतकाळ माणसाचा</p><p>तो स्पर्श वेदनेचा</p><p>होता तसाच आहे</p><p><br /></p><p>@ विशाल कुलकर्णी</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6487805548240945008.post-21517044639434374022020-09-17T06:51:00.004-07:002020-09-17T06:51:41.076-07:00कालचा पाऊस वेगळाच होता !<p> कालचा पाऊस वेगळाच होता</p><p><br /></p><p>अतृप्त तृणपर्णावर</p><p>थेंब थबकला नाही</p><p>गळा भेटूनही तयाला</p><p>पान्हावला ऊर धरेचा नाही</p><p>कालचा पाऊस वेगळाच होता </p><p><br /></p><p>खिन्न, विषण्ण, थकलेला</p><p>आतवर दुखावलेला,</p><p>संमिश्र भावनांनी भिजलेला </p><p>उध्वस्त डोळ्यातून ओघळलेला</p><p>कालचा पाऊस वेगळाच होता </p><p><br /></p><p>त्या डोळ्यातून नव्हती</p><p>हुरहुर ओझरत्या मिलनाची</p><p>सुकलेल्या पापणीवरती</p><p>चाहूल कदाचित विरहाची</p><p>डोळ्यात तिच्या साकळलेला</p><p>रेंगाळलेला... </p><p>अनवट पायवाटेवर !</p><p><br /></p><p>कालचा पाऊस वेगळाच होता ...</p><p>कालचा पाऊस वेगळाच होता !</p><p><br /></p><p>©विशाल कुलकर्णी</p>विशाल विजय कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/04601388354110686323noreply@blogger.com0