बरेच काही ...

 बरेच काही...

बरेच काही दडले आहे

बंद बोलक्या दारामागे

किती पसारे प्रश्नांचेही

बंद मुग्धश्या मौनामागे 

बरेच काही घडले आहे

स्तब्ध थांबल्या काळामागे

किती पिसारे आठवणीचे

सुप्त कोवळ्या स्वप्नांमागे

बरेच काही अडले आहे

शुष्क ओलसर ओठांमागे

किती किनारे भावनदीचे

मौन साधल्या डोळ्यांमागे

पुन्हा नव्याने जडले आहे

वेड अनोखे जगण्यामागे

पुन्हा सुखांचे गांव नव्याने

तुझ्या बोबड्या बोलांमागे 

© विशाल विजय कुलकर्णी

राहून गेले ...

 बोललो ना मोकळ्याने सांगणे राहून गेले

जन्म सरता आकळे उपभोगणे राहून गेले

पाखरांशी बोलतो अन हासतो वेडा सुखाने

पण स्वतःशी बोलणे समजावणे राहून गेले

बुद्ध कोणी माणसाला प्रेम कां देवून गेला?

बद्ध या भिंतीत जगणे वाहणे राहून गेले

आर्त विश्वाचे जगाला सांगतो समजावतो मी 

रोप सुकले अंगणी गोंजारणे राहून गेले

पडझडी त्या कोवळ्या रात्रीत एका सोसलेल्या

पेलतो ओझे क्षणांचे स्फुंदणे राहून गेले

थांब थोडे ऐक आता गीत माझे एकट्याचे

शब्द अडले आज ओठी बोलणे राहून गेले

© विशाल कुलकर्णी (१९.१२.२०२२)

मी झेंडा घेतला नाही...

 संदीप खरेंची क्षमा मागून...

आमची प्रेरणा : मी मोर्चा नेला नाही आणि... ते सांगायलाच हवं का?

मी झेंडा घेतला नाही, मी लालसिंग पाहिला नाही

मी फेसबुकवर ही साधी, कधी पोस्ट टाकली नाही

भवताली भंगार-चाळे, पॉपकॉर्न घेवून बसताना

कुणी पोस्टीतून चिडताना, कुणी कमेंटून पिडताना

मी तटस्थ राहूनी भिजलो, कुंपणावर बसुनी जेव्हा

शिव्या द्यावया देखिल, कुणी मला निवडले नाही

संन्यस्त खोड मी आहे, मूळ फांद्या वठल्या जेथे

राजकारणात पकला गेलो, गुर्मीत झाडले कपडे

पण पोस्टीतून कुठलीही, चिडल्याची चिन्हे नाही

कुणी निषेध केला नाही, बॉयकॉटही केला नाही

फसलेला लालसिंग चढ्ढा, ते बटबटीतसे डोळे

सत्ता पाहुनी फिरती ईडी तोफेचे गोळे

मी शिवसेनेला भ्यालो, मी बीजेपीला भ्यालो

मी मनात ही काकांशी, कधी पंगा केला नाही

मज जन्म दुसरा मिळता, मी शब्द जाहलो असतो

मी असतो जर का शाई, तर थिजून गेलो असतो

मज लिहिता लिहिता कोणी, चिडले तडफडले नाही

मी क्रिटिक झालो नाही, मी भक्तही झालो नाही

मी झेंडा घेतला नाही, मी लालसिंग पाहिला नाही

मी फेसबुकवर ही साधी, कधी पोस्ट टाकली नाही

-- जूनाच इडंबनकार इरसाल सोलापूरकर