मी झेंडा घेतला नाही...

 संदीप खरेंची क्षमा मागून...

आमची प्रेरणा : मी मोर्चा नेला नाही आणि... ते सांगायलाच हवं का?

मी झेंडा घेतला नाही, मी लालसिंग पाहिला नाही

मी फेसबुकवर ही साधी, कधी पोस्ट टाकली नाही

भवताली भंगार-चाळे, पॉपकॉर्न घेवून बसताना

कुणी पोस्टीतून चिडताना, कुणी कमेंटून पिडताना

मी तटस्थ राहूनी भिजलो, कुंपणावर बसुनी जेव्हा

शिव्या द्यावया देखिल, कुणी मला निवडले नाही

संन्यस्त खोड मी आहे, मूळ फांद्या वठल्या जेथे

राजकारणात पकला गेलो, गुर्मीत झाडले कपडे

पण पोस्टीतून कुठलीही, चिडल्याची चिन्हे नाही

कुणी निषेध केला नाही, बॉयकॉटही केला नाही

फसलेला लालसिंग चढ्ढा, ते बटबटीतसे डोळे

सत्ता पाहुनी फिरती ईडी तोफेचे गोळे

मी शिवसेनेला भ्यालो, मी बीजेपीला भ्यालो

मी मनात ही काकांशी, कधी पंगा केला नाही

मज जन्म दुसरा मिळता, मी शब्द जाहलो असतो

मी असतो जर का शाई, तर थिजून गेलो असतो

मज लिहिता लिहिता कोणी, चिडले तडफडले नाही

मी क्रिटिक झालो नाही, मी भक्तही झालो नाही

मी झेंडा घेतला नाही, मी लालसिंग पाहिला नाही

मी फेसबुकवर ही साधी, कधी पोस्ट टाकली नाही

-- जूनाच इडंबनकार इरसाल सोलापूरकर

पावसाळा

 पावसाळा

शोधतो आहे कधीचा आतला मी पावसाळा

शोधताना मग स्वतःला मीच होतो पावसाळा

मी उन्हाची साथ नाही आजही बघ सोडलेली 

कोणत्या वळणावरी मज भेटलेला पावसाळा?

दिवस सरतो, रात्र होते, स्वप्न ओले जीव पाहे 

मात्र त्या डोळ्यात का हो, थांबलेला पावसाळा?

  

विरघळावे मळभ सारे दंभ सगळा ओघळावा

स्पर्शतो गात्रांस साऱ्या आर्जवी मग पावसाळा

वृक्षगर्भी तेज हिरवे सोनपिवळा वर्ख ल्याले 

झिरपला आनंद बनुनी लाघवी बघ पावसाळा

© विशाल कुलकर्णी 

आगमन आनंदाचे

 

जलद काळे नीळेसावळे 

झाडे वेली निर्झर ओले

ओलेती नक्षी गुलबक्षी

क्षितिजावरती रंग पसरले

वाट पाहते धरा सावळी 

अधोवदन ती सखी बावरी

दंवबिंदूचे गंध कपाळी

ल्याली हिरवा साज लाजरी

रंगबावरी वसुधा पाहून

क्षणात हळवे नभ ओघळले

गवतफुलांची गाली लाली

मृदगंधाचे झरे उसळले

मी ती पाऊसवेडी नदी

मी श्रावणातला निर्झर तो

अंगोपांगी ओज सुखाचे

दुःखाचे अस्तित्व विसरतो

तो येता रंगाची उधळण

शेले हळव्या हिरवाईचे

सुखलोलुप मग होते काया

आगमन ओले आनंदाचे

© विशाल कुलकर्णी