गज़ल

रेशमी खंजीर म्हणुनी काळजात खुपसुन बघतो
फसवते आयुष्य सगळे एकट्याने रुसुन बघतो

ती म्हणाली एकदा तर भेटुया की नदिकिनारी
नेहमीचा खेळ आहे मी तरीही फसुन बघतो

चंद्र तारे काजवे अन लोचनांच्या लाख ज्योती
काजळी माझ्या मनाची मी जराशी पुसुन बघतो

मी बिगारी प्राक्तनाची मग सुखाने रोज करतो
वास्तवाच्या टाचणीने फुटुनही मी हसुन बघतो

देव कोणी काळजी घेतो म्हणे माझी-तुझीही
मी स्वतःला मुक्तहस्ते अंबरात उधळुन बघतो

जन्म मृत्यू खेळ सारा कोण माझा कोण परका
मी स्वत:शी भांडताना रोज पक्ष बदलुन बघतो

© विशाल कुलकर्णी