गझल

माणसे मी वाचली तेव्हा जरासा हासलो
आरशाला मीच बहुदा आपलासा वाटलो

टाळले त्यांनीच जेव्हा ओळखीचे वागणे
मीच मजला यार तेव्हा मोकळासा भासलो

पुस्तकेही चाळलेली ज्ञान थोडे शोधण्या
राबलो रानात जेव्हा, तज्ञ खासा जाहलो

पंचगंगेच्या तिरावर नांदली माणूसकी
मी इथे सागरकिनारी कोरडासा वागलो

पावश्याची शीळ ऐकुन मेघही येती म्हणे
काल त्याला पाहुनी मी घाबरासा जाहलो

काय झाले थुंकले तोंडावरी माझ्याच ते?
मीच थोडा शरमलो अन बावळासा वाटलो

© विशाल कुलकर्णी