गझल

मेघ होवुन या धरेवर बरसलो मग
आसवांचे कढ़ होवुन साठलो मग

मी मलाही नेमका कळलोच नाही
आरशाला मीच तेव्हा हासलो मग

ते म्हणाले आज तू माणूस झाला
त्याच वेळी मी जरासा बाटलो मग

तोच रस्ता तीच वळणे तोच मीही
कोण जाणे मी कशावर भाळलो मग

चित्रगुप्ताच्या वहीवर शुन्य होते
त्यास बहुदा मी त्रिशंकू भासलो मग

अंबरावर थुंकलो अन हासलो मी
'त्यांस' ही त्यांच्यातला मी वाटलो मग

© विशाल कुलकर्णी